να φύγω μακριά σου,
φεύγω γεια σου-γεια σου!"
Πω ρε τι είπε ο ποιητής...
Διαχρονικά κι επίκαιρα.
Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
Επιτέλους κατάφερα να ξαναμπώ στον ιστότοπο που ο ίδιος δημιούργησα, μια και αυτό ήταν αδύνατο τον τελευταίο καιρό. Για να εξιλεωθώ ανεβάζω κάποιες εικόνες από ένα ηλιοβασίλεμα που "έπιασα" σε μια βόλτα με την μηχανή που έκανα με το γιο μου στο Αγγελοχώρι Θεσσαλονίκης.
Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
ΓΕΝΝΕΣΙΣ!
Αυτή είναι η πρώτη μου ανάρτηση στην πρώτη μου προσπάθεια να δημιουργήσω ένα ιστολόγιο-ημερολόγιο, που στόχο έχει να αποτελέσει απλώς ένα χώρο προσωπικής έκφρασης που πιθανά να μοιράζεται με κάποιους φίλους κι ενδεχομένως οι φίλοι να γίνουν και περισσότεροι, με αφορμή αυτόν το "χώρο".
Καλό μας ταξίδι λοιπόν,
και λέω να ξεκινήσω με κάτι απ'τα παλιά!
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε πριν από 7 περίπου χρόνια κι ήταν η αφορμή για τον τίτλο του ιστολογίου που έχουμε σήμερα στα "χέρια" μας
Το παραθέτω όπως ακριβώς γράφτηκε και δημοσιεύτηκε τότε, με στοιχεία επικαιρότητας της εποχής που γράφτηκε, αλλά και διαχρονικά μέχρι και σήμερα ελπίζω.
Η αναδημοσίευση γίνεται μόνο και μόνο "τιμής ένεκεν" για το λόγο ύπαρξης του τίτλου του ιστολογίου
_____________________________________________________________________________________
Free2Go 2 Bfree
(Ελεύθερος να πας να απελευθερωθείς)
Το παρακάτω διαβάζεται:
Μόνο κατόπιν δική σου επιλογής σε όποια μέρα και ώρα εσύ επιλέξεις.
Συνοδεύεται:
Με ότι ποτό, ρόφημα, έδεσμα εσύ επιλέξεις.
Ακούγεται:
Με ότι μουσική, soundtrack εσύ επιλέξεις.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια που ο Ewan McGregor μας προέτρεπε να επιλέξουμε ζωή, στην ταινία «Trainspoting». Κι αφού είδες την ταινία και τελείωσε, εσύ τι έκανες; Καθάρισες τα δόντια σου από τις φλούδες καλαμποκιού του Pop-corn που ‘φαγες, ρεύτηκες απ’ το ανθρακικό που είχε η μία εκ των δύο Cola που υπάρχουν και που επέλεξες να πιεις και πήγες να φας ένα Hamburger στο παραδίπλα Fast food στην καλλίτερη περίπτωση, αν δεν πήγες κατ’ ευθείαν για ύπνο στο σπίτι σου, γιατί την επομένη σε περίμενε πολύ δουλειά υπό το βλέμμα του άγρυπνου κι ακούραστου εργοδότη σου! Ότι ακριβώς είχες ξανακάνει όταν είδες και τον «Τιτανικό» κι άλλα τέτοια «πιλάφια» σαν και τούτο, που εσύ, αυτόβουλα, επέλεξες να δεις τάχα.
Αν βέβαια δε σου συνέβη τίποτα απ’ όλα αυτά, τότε πες και σε μένα τι άλλο έπαθες εσύ, που να με κάνει να πω ότι λαμβάνεις όλα τα μηνύματα και σου βγαίνει σε καλό. Αν όμως ταυτίζεσαι έστω και κατά κάποιο τρόπο με την παραπάνω περιγραφή, ή άλλη παρόμοια, τότε επέλεξε να συνεχίσεις την ανάγνωσή σου απερίσπαστος.
Πέρασαν αιώνες εξέλιξης του πολιτισμού, που ενώ την βιώνεις σχεδόν σ’ όλες τις πτυχές της ζωής σου και έχει αλλάξει ένα σωρό πράγματα, δεν πρόσεξες ίσως την μετάλλαξη που επήλθε σε κάποια απ’ αυτά αντί της ριζικής αλλαγής που απαιτούνταν!
Και για να γίνω συγκεκριμένος και να επανέρθω στο θέμα, ερωτώ: Πιστεύεις πραγματικά πως καρπώνεσαι τις κατακτήσεις του πολιτισμού μας όσον αφορά την ελευθερία του ατόμου; (εσένα εννοώ). «Σαφώς», μου απαντάς εσύ και συμπληρώνω εγώ, αν σε προηγούμενη ζωή σου τραβούσες κουπί σε Ρωμαϊκή γαλέρα με μουσική υπόκρουση τύμπανου και χαλκά μαντεμένιο στο κότσι με ανάλογη αλυσίδα που κατέληγε δεμένη στο σκαρί!
Εδώ καλούμαι πάλι να σου βαρύνω την ελαφριά σου συνείδηση, αν δεν το ‘χω κάνει ήδη, και να σου υπενθυμίσω ότι άλλο απελευθέρωση κι άλλο «απελευθεροποίηση». Εννοώ μ’ αυτό πως το να είσαι ελεύθερος είναι διαφορετικό απ’ το να σε κάνω να νιώσεις ελεύθερος! Αν και τελικά πολλές φορές ίσως να ‘ναι και πιο λειτουργικό για όλους, στη δεύτερη περίπτωση!
Βέβαια όταν το ζεις κάτι τέτοιο, δε σε πειράζει καθόλου, διότι απλά όταν και αν το συνειδητοποιήσεις έχει κιόλας περάσει κι εσύ βρίσκεσαι «αλλού», να βιώνεις την καινούρια σου αίσθηση ελευθερίας που σίγουρα έχεις βρει μέχρι τότε. Όταν όμως τύχει να κάνεις τον απολογισμό σου, τότε ανακαλύπτεις ότι κάτι λείπει αλλά δεν ξέρεις τι!
Θα μπορούσα να σου αναφέρω μια πλειάδα παραδειγμάτων όπου αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Κι αν νομίζεις πως θα το αποφύγω, γελιέσαι!
Ξεκινώντας από το πιο απλό θα σου θυμίσω ένα κάρο μηνυμάτων που αναφέρονται για σερβιέτες, τσίχλες, αρώματα, σαμπουάν κι άλλα άσχετα με το ζήτημα, όπου σου μιλάνε ευθαρσώς για το «αίσθημα ελευθερίας» που θα νιώσεις, χρησιμοποιώντας τα. Αν αναλογιστείς και το χαμηλό κόστος όλων αυτών σε σχέση με την ανεκτίμητη ελευθερία σου, θα τα πάρεις χωρίς δεύτερη σκέψη, νιώθοντας κερδισμένος απ’ το παζάρι κι ότι σχεδόν τους γέλασες!
Φαντάσου δηλαδή τι θα πάθαινε η ανθρωπότητα αν όλ’ αυτά συνέβαιναν για παράδειγμα πριν από 250 χρόνια αντί της Γαλλικής επανάστασης! Θα έβλεπες μέχρι σήμερα όλον τον κόσμο να φοράει ευωδιαστός τη σερβιέτα του, με δροσερή αναπνοή κι άσπρα δόντια και στιλπνά μαλλιά χωρίς πιτυρίδα, να σκαλίζει πατάτες στις λάσπες του φεουδάρχη του!
Θα σου θυμίσω ότι υπάρχει ολόκληρη επιστήμη (Marketing το λένε) που ασχολείται με το πώς να σε πείσουν να επιλέξεις οτιδήποτε. Από το τι μουσική θ’ ακούσεις, τι θεάματα θα δεις, τι θα διαβάσεις, τι και που θα φας, πως θα ντυθείς, πως θα διακοσμήσεις το σπίτι σου, πως θα πρέπει να εργάζεσαι, ως ακόμη και το τι θα σου αρέσει, ή όχι, από το ερωτικό σου ταίρι κι άλλα πολλά τέτοια. Το κακό βέβαια ξεκινάει μετά τον «ευνουχισμό» που θα έχεις υποστεί από μια τέτοια κατάσταση όπου θ’ αρχίσουν να σε περιβάλουν όλες οι εν δυνάμει επιλογές γύρω σου χωρίς καμία δική σου προσπάθεια προσωπικής αναζήτησης του τι θέλεις και ζητάς αληθινά στη ζωή σου. Κάνε μια δοκιμή με κάτι απλό γι αρχή, σε κάτι που «επέλεξες» (Πως και που τρέφεσαι π.χ.) και θυμήσου κατά πόσο παιδεύτηκες ψάχνοντας για την επιλογή σου ή ήρθε αυτή και σε βρήκε για να την επιλέξεις ελεύθερα.
Βλέποντας λοιπόν κάποιες επιλογές που σου εμφανίζονται, να μεταλλάσσονται σε φράγμα για άλλες, που ενδεχομένως να αναζητούσες μόνος σου, κάθε φορά που δοκιμάζεις να κοιτάξεις παραπέρα, μου θυμίζεις τον Jim Carrey στο «The Τruman Show». (Τελικά ισχύει αυτό που λένε ότι οι ταινίες είναι απ’ τη ζωή βγαλμένες). Η αίσθηση ελευθερίας σου είναι αντιστρόφως ανάλογη με το τι αντιλαμβάνεσαι γύρω σου ως όριο και κατά πόσο θέλεις να το υπερβείς.
Να είσαι σίγουρος πως τα εργαλεία που υπάρχουν σήμερα γι΄ αυτόν το σκοπό είναι πολλά κι όλα τους προϊόντα εξέλιξης του πολιτισμού και της τεχνολογίας του σήμερα. Ευτυχώς που άργησε γιατί αν υπήρχαν όλα αυτά νωρίτερα, θα σου παρουσιάζονταν η Ρωμαϊκή γαλέρα ως ιδανικό σκάφος για να γνωρίσεις τον κόσμο και το αίσθημα ελευθερίας σου θα εξαντλούνταν στη δυνατότητα επιλογής να τραβάς κουπί πότε από αριστερά και πότε από δεξιά της γαλέρας!
Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για το τύμπανο και τις αλυσίδες. Αυτά θα ήταν αδιαπραγμάτευτα και θα σου παρουσιάζονταν ως αναγκαία διότι από τη μια θα σου ‘διναν ρυθμό κι από την άλλη ένα «δέσιμο» με τους άλλους συνάδερφούς σου! Ύστερα απ’ όλα αυτά μόνος σου θα επέλεγες κάτι τέτοιο με κλειστά τα μάτια!
Καλό μας ταξίδι λοιπόν,
και λέω να ξεκινήσω με κάτι απ'τα παλιά!
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε πριν από 7 περίπου χρόνια κι ήταν η αφορμή για τον τίτλο του ιστολογίου που έχουμε σήμερα στα "χέρια" μας
Το παραθέτω όπως ακριβώς γράφτηκε και δημοσιεύτηκε τότε, με στοιχεία επικαιρότητας της εποχής που γράφτηκε, αλλά και διαχρονικά μέχρι και σήμερα ελπίζω.
Η αναδημοσίευση γίνεται μόνο και μόνο "τιμής ένεκεν" για το λόγο ύπαρξης του τίτλου του ιστολογίου
_____________________________________________________________________________________
Free2Go 2 Bfree
(Ελεύθερος να πας να απελευθερωθείς)
Το παρακάτω διαβάζεται:
Μόνο κατόπιν δική σου επιλογής σε όποια μέρα και ώρα εσύ επιλέξεις.
Συνοδεύεται:
Με ότι ποτό, ρόφημα, έδεσμα εσύ επιλέξεις.
Ακούγεται:
Με ότι μουσική, soundtrack εσύ επιλέξεις.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια που ο Ewan McGregor μας προέτρεπε να επιλέξουμε ζωή, στην ταινία «Trainspoting». Κι αφού είδες την ταινία και τελείωσε, εσύ τι έκανες; Καθάρισες τα δόντια σου από τις φλούδες καλαμποκιού του Pop-corn που ‘φαγες, ρεύτηκες απ’ το ανθρακικό που είχε η μία εκ των δύο Cola που υπάρχουν και που επέλεξες να πιεις και πήγες να φας ένα Hamburger στο παραδίπλα Fast food στην καλλίτερη περίπτωση, αν δεν πήγες κατ’ ευθείαν για ύπνο στο σπίτι σου, γιατί την επομένη σε περίμενε πολύ δουλειά υπό το βλέμμα του άγρυπνου κι ακούραστου εργοδότη σου! Ότι ακριβώς είχες ξανακάνει όταν είδες και τον «Τιτανικό» κι άλλα τέτοια «πιλάφια» σαν και τούτο, που εσύ, αυτόβουλα, επέλεξες να δεις τάχα.
Αν βέβαια δε σου συνέβη τίποτα απ’ όλα αυτά, τότε πες και σε μένα τι άλλο έπαθες εσύ, που να με κάνει να πω ότι λαμβάνεις όλα τα μηνύματα και σου βγαίνει σε καλό. Αν όμως ταυτίζεσαι έστω και κατά κάποιο τρόπο με την παραπάνω περιγραφή, ή άλλη παρόμοια, τότε επέλεξε να συνεχίσεις την ανάγνωσή σου απερίσπαστος.
Πέρασαν αιώνες εξέλιξης του πολιτισμού, που ενώ την βιώνεις σχεδόν σ’ όλες τις πτυχές της ζωής σου και έχει αλλάξει ένα σωρό πράγματα, δεν πρόσεξες ίσως την μετάλλαξη που επήλθε σε κάποια απ’ αυτά αντί της ριζικής αλλαγής που απαιτούνταν!
Και για να γίνω συγκεκριμένος και να επανέρθω στο θέμα, ερωτώ: Πιστεύεις πραγματικά πως καρπώνεσαι τις κατακτήσεις του πολιτισμού μας όσον αφορά την ελευθερία του ατόμου; (εσένα εννοώ). «Σαφώς», μου απαντάς εσύ και συμπληρώνω εγώ, αν σε προηγούμενη ζωή σου τραβούσες κουπί σε Ρωμαϊκή γαλέρα με μουσική υπόκρουση τύμπανου και χαλκά μαντεμένιο στο κότσι με ανάλογη αλυσίδα που κατέληγε δεμένη στο σκαρί!
Εδώ καλούμαι πάλι να σου βαρύνω την ελαφριά σου συνείδηση, αν δεν το ‘χω κάνει ήδη, και να σου υπενθυμίσω ότι άλλο απελευθέρωση κι άλλο «απελευθεροποίηση». Εννοώ μ’ αυτό πως το να είσαι ελεύθερος είναι διαφορετικό απ’ το να σε κάνω να νιώσεις ελεύθερος! Αν και τελικά πολλές φορές ίσως να ‘ναι και πιο λειτουργικό για όλους, στη δεύτερη περίπτωση!
Βέβαια όταν το ζεις κάτι τέτοιο, δε σε πειράζει καθόλου, διότι απλά όταν και αν το συνειδητοποιήσεις έχει κιόλας περάσει κι εσύ βρίσκεσαι «αλλού», να βιώνεις την καινούρια σου αίσθηση ελευθερίας που σίγουρα έχεις βρει μέχρι τότε. Όταν όμως τύχει να κάνεις τον απολογισμό σου, τότε ανακαλύπτεις ότι κάτι λείπει αλλά δεν ξέρεις τι!
Θα μπορούσα να σου αναφέρω μια πλειάδα παραδειγμάτων όπου αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Κι αν νομίζεις πως θα το αποφύγω, γελιέσαι!
Ξεκινώντας από το πιο απλό θα σου θυμίσω ένα κάρο μηνυμάτων που αναφέρονται για σερβιέτες, τσίχλες, αρώματα, σαμπουάν κι άλλα άσχετα με το ζήτημα, όπου σου μιλάνε ευθαρσώς για το «αίσθημα ελευθερίας» που θα νιώσεις, χρησιμοποιώντας τα. Αν αναλογιστείς και το χαμηλό κόστος όλων αυτών σε σχέση με την ανεκτίμητη ελευθερία σου, θα τα πάρεις χωρίς δεύτερη σκέψη, νιώθοντας κερδισμένος απ’ το παζάρι κι ότι σχεδόν τους γέλασες!
Φαντάσου δηλαδή τι θα πάθαινε η ανθρωπότητα αν όλ’ αυτά συνέβαιναν για παράδειγμα πριν από 250 χρόνια αντί της Γαλλικής επανάστασης! Θα έβλεπες μέχρι σήμερα όλον τον κόσμο να φοράει ευωδιαστός τη σερβιέτα του, με δροσερή αναπνοή κι άσπρα δόντια και στιλπνά μαλλιά χωρίς πιτυρίδα, να σκαλίζει πατάτες στις λάσπες του φεουδάρχη του!
Θα σου θυμίσω ότι υπάρχει ολόκληρη επιστήμη (Marketing το λένε) που ασχολείται με το πώς να σε πείσουν να επιλέξεις οτιδήποτε. Από το τι μουσική θ’ ακούσεις, τι θεάματα θα δεις, τι θα διαβάσεις, τι και που θα φας, πως θα ντυθείς, πως θα διακοσμήσεις το σπίτι σου, πως θα πρέπει να εργάζεσαι, ως ακόμη και το τι θα σου αρέσει, ή όχι, από το ερωτικό σου ταίρι κι άλλα πολλά τέτοια. Το κακό βέβαια ξεκινάει μετά τον «ευνουχισμό» που θα έχεις υποστεί από μια τέτοια κατάσταση όπου θ’ αρχίσουν να σε περιβάλουν όλες οι εν δυνάμει επιλογές γύρω σου χωρίς καμία δική σου προσπάθεια προσωπικής αναζήτησης του τι θέλεις και ζητάς αληθινά στη ζωή σου. Κάνε μια δοκιμή με κάτι απλό γι αρχή, σε κάτι που «επέλεξες» (Πως και που τρέφεσαι π.χ.) και θυμήσου κατά πόσο παιδεύτηκες ψάχνοντας για την επιλογή σου ή ήρθε αυτή και σε βρήκε για να την επιλέξεις ελεύθερα.
Βλέποντας λοιπόν κάποιες επιλογές που σου εμφανίζονται, να μεταλλάσσονται σε φράγμα για άλλες, που ενδεχομένως να αναζητούσες μόνος σου, κάθε φορά που δοκιμάζεις να κοιτάξεις παραπέρα, μου θυμίζεις τον Jim Carrey στο «The Τruman Show». (Τελικά ισχύει αυτό που λένε ότι οι ταινίες είναι απ’ τη ζωή βγαλμένες). Η αίσθηση ελευθερίας σου είναι αντιστρόφως ανάλογη με το τι αντιλαμβάνεσαι γύρω σου ως όριο και κατά πόσο θέλεις να το υπερβείς.
Να είσαι σίγουρος πως τα εργαλεία που υπάρχουν σήμερα γι΄ αυτόν το σκοπό είναι πολλά κι όλα τους προϊόντα εξέλιξης του πολιτισμού και της τεχνολογίας του σήμερα. Ευτυχώς που άργησε γιατί αν υπήρχαν όλα αυτά νωρίτερα, θα σου παρουσιάζονταν η Ρωμαϊκή γαλέρα ως ιδανικό σκάφος για να γνωρίσεις τον κόσμο και το αίσθημα ελευθερίας σου θα εξαντλούνταν στη δυνατότητα επιλογής να τραβάς κουπί πότε από αριστερά και πότε από δεξιά της γαλέρας!
Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για το τύμπανο και τις αλυσίδες. Αυτά θα ήταν αδιαπραγμάτευτα και θα σου παρουσιάζονταν ως αναγκαία διότι από τη μια θα σου ‘διναν ρυθμό κι από την άλλη ένα «δέσιμο» με τους άλλους συνάδερφούς σου! Ύστερα απ’ όλα αυτά μόνος σου θα επέλεγες κάτι τέτοιο με κλειστά τα μάτια!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)